Wat is luxe
Thomas Nagel schrijft
in “Mind and Cosmos. Why the Materialist Neo-Darwinian Conception of Nature is
Almost Certainly False”:”Maar ik ben overtuigd geraakt van het idee dat er wel
doelgerichte natuurwetten kunnen
bestaan(…) dat er dingen gebeuren omdat ze op een pad liggen dat ergens
naar toe leidt.”
Overigens is bovenstaand citaat
de consolidatie van wat een bevriende psychiater, ik kwam hem weer eens tegen
bij een vernissage, mij vertelde tijdens
een nogal serieus gesprek over zoiets
dat wel “Het Leven” wordt genoemd. Toen
zei mijn gesprekspartner namelijk, je moet je eigen levenspad volgen. Of zei
hij “pad”, zonder het woordje “levens” eraan vastgeplakt. Tant pis, het
gaat om de kwintessens.
Ik reageerde een tikje verbaasd,
pardon, zal wel, hoezo. Maar wat ik niet deed, de daad bij zijn woord voegend, richting garnalenkroketjes koersen, ik ben er dol op- piramidevormig
geschikt op een zilverkleurige schaal - zojuist binnen gebracht door de
catering- over mijn schouder tegenstrevend, dit is nou mijn pad. Beetje flauw
zou het zijn geweest, maar vooral dom. “Onderzoekt alle dingen en behoudt het
goede”, predikt apostel Paulus, ja dat is wijsheid; ik ben op onderzoek
uitgegaan, sindsdien dringt de impact van mijn kennis zijn woorden en die
van Nagel meer en meer tot me door.
Van die zoektocht, zeker het is
een cliché, doe ik verslag. U neem ik mee
op sleeptouw. Wat de uitkomst van deze zoektocht zal zijn…geloof het of
niet, de pot met goud aan het eind van de regenboog.
In elk geval, er schijnt zoiets te
zijn als een pad, niet letterlijk weliswaar, hoewel, je kunt het moeiteloos
visualiseren.
Pad komt van het Griekse patos, het betekent “smalle weg ontstaan door de voetstappen van
mensen of dieren die erlangs zijn gegaan”.
Levenspad betekent, het leven voorgesteld als een pad
dat men moet aflopen.
En wat is de connectie met
“levensplan”, dat het ontwerp is voor de inrichting van iemands leven?
Terug naar dat pad, ook in
Roodkapjes leven speelt het een rol; de boswachter had haar nog zo gewaarschuwd
niet van het pad af te wijken, ze sloeg zijn raad in de wind, door dieper het
bos in te gaan. Daar openbaarde zich de weelde aan fauna en flora, in de zoelte
bloeiden verleidelijk mooie bloemen, muskuskruid, bleeksporig bosviooltje, salomonszegel, dagkoekoeksbloem en nog veel
meer. Toegewijd als ze was plukte ze een
boeketje voor haar zieke grootmoeder, waar ze op bezoek zou gaan. Ze vlijde het
in haar witte, met broderiekant afgezette schortje, vouwde de punten ervan toe;
haar schoot een tuintje.
Voorzichtig droeg ze deze rijkdom
mee naar het huisje en haar hartje klopte verwachtingsvol, wat wachtte haar
daar, behalve grootmoeder zelf, natuurlijk haar vreugde! Ze zou hup twee drie
genezen zijn!
In het mandje aan
haar arm lagen, weggeborgen onder het schoon gewassen en glad gestreken
glazendoek, een schaaltje aardbeien en een paar sneden roggebrood.
-Charges Perrault zelf, die zijn
beroemdheid dankt aan zijn sprookjes verzameling “Contes de ma mère
l’Oye”-Sprookjes van Moeder de Gans -heeft het in “Petit chaperon rouge”over
koek en boter.-
Grootmoeder was niet zo’n
schrokop, en ze at met kleine hapjes. O ja, ze zou voor grootmoeder een kan
fris water putten, ze was geen klein kind meer, ze kon best de emmer laten
zakken aan het touw, en vol weer op te halen. Blijmoedig, bijna huppelend voortstappend,
ging ze haar ’ s weegs.
Uit het kinderliedje over Roodkapje weten we dat
ze niet bang was voor de wilde dieren
waar de boswachter over had gesproken.
Hij zingt, in het bos zijn de
wilde dieren, in het bos, in het bos, etc.en zij zingt terug, ik ben niet bang
voor de wilde dieren, ik ben niet bang, ik ben niet bang etc.
Daarna loopt ze de wolf tegen het
lijf, is ze soms zo’n durfalllig wolvenfluisteraarstertje, hij
heeft verschietende geelgroene ogen
Roodkapje zou dus dat bewuste,
zogenaamd veilige, pad hebben verlaten en toch,
bezweer ik u, zou ze het pad van haar leven blijven volgen.
Ze creëerde een gloednieuw pad, mens en dier zijn er
langs gegaan, en, ze bereikte tenslotte veilig haar bestemming.
In de versie van Perrault staat
dat Roodkapje door grootmoeder c.q.
de wolf gevraagd wordt in bed te komen
liggen. De uitdrukking elle a vu le loup betekent: zij heeft haar maagdelijkheid
verloren. “ Le Loup, la voyant
entrer, lui dit, en se cachant dans le lit sous la couverture: ‘Mets la galette
et le petit pot de beurre sur la huche, et viens te coucher avec moi.’”
Ik bedoel dat een meisje op een
dag toegeeft aan iets wat verder niet benoemd hoeft te worden.
Over de wolf het volgende: ik moet u het antwoord schuldig blijven waarom ik een kunstwerk in
mijn kamer heb staan, krijt op karton, van een levensgrote wolf, hij lijkt zijn
poten te verzetten in zijn mij besluipende loop, zijn kop, aan de schijnbaar
behaagzieke licht gebogen hals, naar voren gestoken, hij kijkt me recht in de
ogen.
Echter, het antwoord op de vraag WAT IS LUXE kan ik u wel
degelijk geven: je pad, oftewel je eigen levenspad, volgen is namelijk luxe,
pure luxe.
Nog dezelfde avond, nadat ik mijn definitieve antwoord op
bovengenoemde vraag op typte, werd ik tijdens mijn avondwandelingetje, en het
was niet eens volle maan, door het Leven zelf aangesproken.
Mij werd ter plekke een genereus
aanbod gedaan, namelijk “een leven in luxe”.
Ik neigde ernaar om als het ware mijn handen
uit te strekken, en het geschenk, zo kan je het wel noemen, in ontvangst nemen.
Het was een groots ding dat ik zou accepteren, nogal verschillend van zoiets tijdelijks en
oppervlakkigs als ontdekt worden door een beroemde couturier die je aanbied
zijn topmodel te worden, en zijn nieuwe
collectie te showen op de catwalk.
De situatieschets: op een
dag slenter je in Parijs op je
witte gympjes langs het terras van café De Flor en wordt gespot door deze
beroemde couturier. ‘Veuillez m’excuser
mademoiselle...’etc.etc.
Terug naar het aanbod
het Leven. Vooralsnog was mijn reactie:’Okay.’
“Okay” is het symbool voor
de verdichting van een aantal of een samenstel van begrippen in een
enkele voorstelling. Het voldoet in elke denkbare situatie Eigenlijk doet alleen de toonhoogte en
intonatie ertoe daarmee kan alles verpest worden.
(C’est le ton,
qui fait la musique)
Er volgde een verraderlijk korte tijd van zelfreflectie;
welke consequentie moet ik trekken, welke bruidsschat moet ik in brengen; als
een gedomesticeerd dier aan de leiband van
diezelfde luxe lopen?
’Wat is er voor nieuws aan’, vroeg ik, en wandelde weg, mijn
pad vervolgend.
© Carla Bogaards
* Tessalonicenzen 5:21
*Tevens is de betekenis in het algemeen seks hebben. In dit
specifieke geval heb ik gekozen voor de andere uitleg gekozen.
Naschrift. De hele categorie van min of meer
sprookjesachtige verhalen, in dit geval
uit onze Westerse cultuur staat
geboekstaafd, van Odyssee tot Bijbel, Torah en Koran; vergelijkende verhalen
ter lering en vermaak.
Dit essay is ook na te lezen op de site van Carla Bogaards.
Carla Bogaards op Wikipedia
